یائسگی، گذرگاهی طبیعی در زندگی زنان است که با قطع قاعدگی و تغییرات هورمونی همراه است. یکی از عوارض یائسگی، افزایش خطر ابتلا به آرتروز است. آرتروز به التهاب و درد مفاصل اشاره دارد و انواع مختلفی از جمله آرتروز استخوان (استئوآرتریت) و آرتروز روماتوئید دارد.
رابطه آرتروز و یائسگی
یائسگی، گذرگاهی طبیعی در زندگی زنان است که با قطع قاعدگی و تغییرات هورمونی مشخص می‌شود. در حالی که یائسگی بخشی طبیعی از روند پیری است، می‌تواند با طیف وسیعی از علائم، از جمله گرگرفتگی، تعریق شبانه، تغییرات خلقی و خشکی واژن همراه باشد.
یکی از عوارض کمتر شناخته شده یائسگی، افزایش خطر ابتلا به آرتروز است. آرتروز به التهاب و درد مفاصل اشاره دارد و انواع مختلفی از جمله آرتروز استخوان (استئوآرتریت) و آرتروز روماتوئید دارد.
نقش استروژن در سلامت مفاصل
استروژن، هورمون جنسی زنانه، نقش مهمی در سلامت مفاصل دارد. این هورمون به محافظت از غضروف، بافتی که انتهای استخوان ها را می‌پوشاند و به آنها کمک می کند تا به آرامی حرکت کنند، کمک می‌کند. همچنین به کاهش التهاب کمک می‌کند.
با کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی، غضروف مفاصل نازک‌تر و ضعیف‌تر می‌شود و احتمال التهاب و آسیب افزایش می‌یابد. این امر می‌تواند منجر به درد، سفتی و محدودیت حرکت در مفاصل شود.
انواع آرتروز و یائسگی
استئوآرتریت: شایع ترین نوع آرتروز، استئوآرتریت است که به مرور زمان غضروف مفاصل را از بین می‌برد. زنان بیشتر از مردان به استئوآرتریت مبتلا می‌شوند، به خصوص پس از یائسگی.
آرتروز روماتوئید: یک بیماری خودایمنی است که به غضروف و مفاصل حمله می‌کند. زنان سه برابر بیشتر از مردان به آرتروز روماتوئید مبتلا می‌شوند و خطر ابتلا به این بیماری در زنان بعد از یائسگی افزایش می‌یابد.
عوامل خطر ابتلا به آرتروز در دوران یائسگی
عوامل متعددی وجود دارد که می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز را در دوران یائسگی افزایش دهد، از جمله:
- سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به آرتروز افزایش می‌یابد.
- سابقه خانوادگی: اگر سابقه خانوادگی آرتروز دارید، بیشتر در معرض ابتلا به آن هستید.
- چاقی: اضافه وزن فشار بیشتری به مفاصل، به خصوص زانوها و لگن وارد می‌کند.
- آسیب قبلی به مفاصل: اگر قبلاً مفصل شما آسیب دیده باشد، بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز در آن مفصل هستید.
علائم آرتروز
علائم آرتروز می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- درد: درد در مفاصل شایع ترین علامت آرتروز است. درد ممکن است در حین فعالیت، در استراحت یا در هر دو زمان بدتر شود.
- سفتی: مفاصل ممکن است بعد از خواب یا کم تحرکی سفت شوند.
- تورم: مفاصل ممکن است متورم، گرم و قرمز شوند.
- کاهش دامنه حرکتی: ممکن است در حرکت دادن مفاصل خود مشکل داشته باشید.
تشخیص آرتروز
پزشک می‌تواند با معاینه فیزیکی، سابقه پزشکی و آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا MRI آرتروز را تشخیص دهد.
درمان آرتروز
هیچ درمانی برای آرتروز وجود ندارد، اما درمان‌ها می‌توانند به کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل کمک کنند.
درمان های آرتروز شامل موارد زیر می‌شود:
- داروها: داروهایی مانند مسکن‌های بدون نسخه، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهای ضد روماتیسم اصلاح کننده بیماری (DMARDs) می‌توانند برای کاهش درد و التهاب استفاده شوند.
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می‌تواند به شما در تقویت عضلات اطراف مفاصل و بهبود دامنه حرکتی شما کمک کند.
- جراحی: در موارد شدید، ممکن است برای جایگزینی مفصل آسیب دیده با مفصل مصنوعی نیاز به جراحی باشد.
کاهش خطر ابتلا به آرتروز
در حالی که نمی‌توان از یائسگی جلوگیری کرد، می‌توانید کارهایی را برای کاهش خطر ابتلا به آرتروز انجام دهید، از جمله:
- حفظ وزن سالم: با رژیم غذایی